Tzw. grzybica paznokci (grzybica paznokci) jest jedną z najczęstszych zakaźnych chorób dermatologicznych, a jednocześnie jedną z najtrudniejszych do leczenia. Brak wyraźnych objawów infekcji w początkowym stadium choroby jest przyczyną późnego rozpoznania grzybicy paznokci i w konsekwencji opóźnień w leczeniu.
Rodzaje grzybów
Grzybicę paznokci wywołują grzyby chorobotwórcze z rodzaju Trichophyton, które penetrują tkanki płytki paznokciowej i łożyska paznokcia, stopniowo je niszcząc i powodując negatywne zmiany w miejscowej odporności.
W zależności od klinicznych objawów grzyba paznokci rozróżnia się trzy postacie choroby:
- Normotroficzny - w tym przypadku płytka paznokcia zachowuje normalną grubość, ale jest pomalowana na kolory nietypowe dla zdrowego paznokcia (mętna biel, żółto-szara, szaro-brązowa itp. ).
- Postać przerostowa charakteryzuje się nadmiernym pogrubieniem paznokcia, który unosi się ponad powierzchnię łożyska paznokcia i mocno wystaje poza jego granice. Często przy tej formie obserwuje się deformację płytki - staje się ona wyraźna, wyboista, rośnie na szerokość i powoduje ból podczas chodzenia, ponieważ rośnie w tkanki miękkie.
- Forma zanikowa objawia się ścieńczeniem paznokcia, który nabiera mętnego koloru (czasami z szarożółtymi plamami, paskami lub „pęcherzykami powietrza"). Należy pamiętać, że tylko specjalista wie, jak rozpoznać grzyba paznokci. Wyeliminowanie zaawansowanej grzybicy paznokci bez operacji będzie bardzo trudne.
Jeśli zauważysz jakiekolwiek oznaki grzyba na paznokciach, dłoniach lub innych formacjach, powinieneś pilnie zasięgnąć porady dermatologa.
Objawy
Manifestacje grzybicy paznokci można podzielić na trzy grupy, które różnią się w zależności od stopnia uszkodzenia płytki paznokciowej.
- I etap (początkowy). Na tym etapie rozwoju choroby paznokieć zachowuje normalną grubość i kolor, ale jego powierzchnia staje się matowa i traci połysk. Naskórek i skóra wokół paznokcia mogą wyglądać na nadmiernie suche i szybko ulegać rogowaceniu. Na tym samym etapie można zaobserwować łuszczące się plamy w przestrzeniach międzypalcowych i swędzenie o różnym nasileniu - od łagodnego i epizodycznego do ciężkiego i trwałego.
- II etap (opracowany). W drugim etapie na paznokciu pojawiają się wizualne oznaki infekcji. Płytka paznokcia zaczyna gęstnieć, ale jednocześnie staje się krucha - podczas cięcia paznokcia widać, że „kruszy się", a w miejscu cięcia pozostają nierówne krawędzie. Na paznokciu pojawiają się plamy lub paski w kolorze białym, żółtym, szarym lub brązowym, a powierzchnia paznokcia nabiera nierównego reliefu. Zgrubienie paznokcia może rozwinąć się do tego stopnia, że każda manipulacja nim (manicure, pedicure) powoduje ból u osoby. Na tym etapie z dotkniętych paznokci (szczególnie z grzybicą paznokci na nogach) pojawia się nieprzyjemny zapach, którego nie można wyeliminować za pomocą zabiegów higienicznych.
- III etap (ciężki). Na tym etapie grzybicy paznokci paznokieć całkowicie traci swoje funkcje i właściwości, a infekcja grzybicza rozprzestrzenia się na fałd paznokciowy i tkanki miękkie pod paznokciem. Ten etap najczęściej charakteryzuje się obumieraniem paznokcia i jego wypadaniem.
Przyczyny grzyba
Istnieje tylko jeden powód grzybicy paznokci: zakażenie grzybami chorobotwórczymi oraz ich wzrost i rozmnażanie w tkankach paznokci.
Ale grzyb, obecny prawie wszędzie, dotyka tylko niektórych osób. Powód jest prosty: infekcja wymaga nie tylko patogenu, ale także warunków sprzyjających infekcji.
Obejmują one:
- Zmniejszona odporność lokalna. Skóra i paznokcie mają własne zasoby zapobiegające infekcji. Ale podczas noszenia ciasnych i niewygodnych butów, częstych lub regularnych urazów skóry, nadmiernie dokładnego i głębokiego pedicure/manicure, kontaktu z agresywnymi substancjami osłabiają się funkcje ochronne skóry i paznokci, co ułatwia wnikanie grzyba i jego rozmnażanie.
- Czynności zawodowe lub codzienne, które wiążą się z dłuższą ekspozycją dłoni/stóp na mokre środowisko. Nie musi to być bezpośredni kontakt z wodą lub innymi płynami – noszenie gumowych butów i rękawiczek stwarza ciepłe i wilgotne warunki sprzyjające chorobotwórczym grzybom.
- Nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej wywołuje grzyb podpaznokciowy. Noszenie cudzych butów, brak indywidualnych butów podczas odwiedzania publicznych basenów i saun, przedwczesna zmiana pończoch i skarpet na świeże itp.
Grzyb paznokci: leczenie
Leczenie grzybicy paznokci komplikują osobliwości samych paznokci, których gęstość nie pozwala na przenikanie substancji leczniczych do ich głębokich warstw.
Dlatego w przypadku infekcji grzybiczych paznokci często stosuje się sztuczne zmniejszenie grubości paznokcia za pomocą specjalnych pilników do paznokci. Uwalnia to powierzchnię płytki paznokcia od najgęstszej warstwy zewnętrznej, co zwiększa zdolność głębokiego wchłaniania substancji czynnych leków.
Przy głębokiej zmianie paznokcia z udziałem tkanek łożyska paznokcia wskazane jest chirurgiczne usunięcie płytki paznokcia, które wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Następnie leczenie jest przepisywane w zależności od ciężkości choroby.
Do tej pory jedynym sposobem na pozbycie się grzybicy paznokci jest stosowanie leków z grupy środków przeciwgrzybiczych. Leki te działają wybiórczo na grzyby chorobotwórcze, zatrzymując ich aktywność i rozmnażanie oraz powodując śmierć patogenów.
W zależności od stopnia rozprzestrzenienia się grzyba w tkankach otaczających paznokieć i tego, czy patogen wniknął do krwiobiegu, można przepisać ogólnoustrojowe leki przeciwgrzybicze do podawania doustnego lub środki, które są skuteczne przy stosowaniu miejscowym (maści, kremy, roztwory).